De Taliban noemen hun eerste grote nederlaag van dit jaar juist “een triomf” in hun bredere strijd tegen de buitenlandse troepen in Afghanistan. De bezetting door buitenlandse troepen van Garmsir past juist binnen hun strategie.
Dat schrijft Syed Saleem Shahzad van de Asia Online Times, die altijd goed is ingelicht. Vorige week woensdag werd de zuidelijke stad Garmsir in de provincie Helmand door enkele duizenden militairen uit de Verenigde Staten ingenomen.
Het was de eerste grote operatie van de Amerikaanse versterkingen die in de loop van dit voorjaar in het zuiden zijn gearriveerd om de NAVO-troepenmacht en het Afghaanse leger daar te komen versterken.
Garmsir diende als een belangrijke bevoorradingsroute voor de opstand.
De Taliban hebben echter volgens goedingelichte Pakistaanse bronnen gezegd “dat het verlies van een basis niet kritiek is. Voor de NAVO betekent het dat er duizenden militairen verbonden moeten zijn aan deze afgelegen plaats.”
Garmsir ligt in de “ongastvrije woestijn”, wanneer het gaat om het effectief bewaken van de “poreuse” grens tussen Afghanistan en Pakistan, waardoor manschappen, wapens en voorraden voor de opstandelingen binnenkomen. Dit zal dat de NAVO een heleboel kopzorgen kosten.
De Taliban zeggen dat een van hun onderliggende doelstellingen sinds de VS in 2001 het land binnenvielen is om zoveel mogelijk buitenlandse troepen vast te pinnen.
Momenteel vormen de buitenlandse militairen in Garmsir een van de grootste troepenconcentraties sinds de oorlog eind 2001 begon.
Verschillende kopstukken van de Taliban hebben aan de media verteld dat ze de strijdmacht in Garmsir niet zullen aanvallen.
De Taliban zeggen dat ze hun energie willen besteden om de stammengebieden van de Pathaanse districten aan beide kanten van de grens tot “Taliban territorium” om te vormen, een proces dat volgens Syed Saleem Shahzad van de Asia Online Times al aardig onderweg is.
Voor de NAVO bevindt zich de strijd bijna in een “volledige cirkel”. Van het grote offensief waarbij eens duizenden soldaten betrokken waren, beperkt het bondgenootschap volgens Shahzad zich nu tot kleine operaties die hevig leunen op luchtaanvallen.
Hierdoor neemt alleen de woede van de bevolking toe tegen de coalitie omdat er een heleboel gewone burgers omkomen bij deze slachtpartij vanuit de lucht. De Taliban bleken in staat om deze onvrede in hun voordeel te gebruiken.
In het district Garmser zijn bij aanvallen van de NAVO de afgelopen tijd een heleboel burgers gedood. Maar berichten over burgerslachtoffers zijn vaak moeilijk vast te stellen door onafhankelijke bronnen vanwege de onveilige situatie en de ontoegankelijkheid van het gebied.
Volgens Shahzad heeft het commando van de NAVO nu besloten om de troepenaanwezigheid op de grond uit te breiden, ondanks het risico dat dit tot grotere verliezen leidt.
Dit zou dus de strategie van de Taliban en Al-Qaida in de kaart spelen om de buitenlandse troepen te binden aan vaste plaatsen, terwijl ze daarnaast zelf hun macht uit willen breiden in de oostelijke provincies door daar ook de stammen onder hun controle te brengen.
Een andere strategie die de buitenlandse troepen vaak hanteren is een gebied innemen en zich daar later weer uit terugtrekken en het overlaten aan de Afghaanse veiligheidsdiensten, waaronder de politie.
Maar die zijn vaak niet in staat een afgelegen plaats permanent in bezit te houden en zijn erg kwetsbaar voor aanvallen van de Taliban omdat ze minder goed uit zijn gerust dan de buitenlandse legermacht.
Anderzijds zijn het versterkingen die de Amerikanen de afgelopen tijd hebben gestuurd, en werden deze militairen niet onttrokken aan bases van de buitenlandse troepen die er al waren.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten